1 juli: Moskou - van hier naar daar

Op de dag van vertrek, 1 juli, ging om 4.00 uur de wekker en in alle vroegte begon onze reis door een donker Nederland naar Schiphol. Het vliegtuig vertrok pas om 9.30 uur maar we moesten twee uur van te voren aanwezig zijn. En hoe kom je dan vanuit het oosten op tijd op Schiphol? Met de trein natuurlijk, van 5.06 uur.
Bij station Hengelo treffen we Cor en Maria van Bakel uit Denekamp ook weer. Vorige week hebben we een bijeenkomst gehad met alle deelnemers van de reis zodat we elkaar enigszins (her)kenden. De reis naar Schiphol verloopt zonder enige vertraging en we zijn gelukkig allemaal op tijd. Ook de vliegreis verloopt voorspoedig. In het vliegtuig krijgen we een in- en uitreisformuliertje uitgereikt waarop naam, geboortedatum, paspoort nummer, visumnummer, datum van aankomst en vertrek, en wie je heeft uitgenodigd, ingevuld moest worden. Allemaal in tweevoud, eentje moest namelijk worden ingeleverd en de ander was nodig voor registratie bij de hotels en om Rusland weer uit te kunnen. Het visum was al geregeld via onze reisorganisatie Empirique.

Bij aankomst in Moskou werden we meteen geconfronteerd met een andere cultuur. Het inchecken op het vliegveld in Moskou kost meer tijd dan op Schiphol en alles gaat erg langzaam. Iedereen moet in het bezit zijn van een visum, in- en uitreisformulier en uiteraard moet alles goed gecontroleerd worden bij de douane en paspoortcontroles. We mochten aansluiten in een lange rij, ondanks dat er meerdere loketten geopend waren. Af en toe werd de rij korter omdat er een Rus tussen zat die er een beetje laat achter kwam dat hij als Rus in een andere rij kon staan. Er zat een norse en forse dame in een glazen hokje, waar steeds een persoon tegelijk heen mocht. Ze keek even heel streng naar je. Vervolgens nam ze een van de twee ingevulde briefjes, zette wat gegevens in de computer, er kwam een stempel op het visum en op het uitreisformulier, en toen mocht ik doorlopen, Rusland in!
Aan het eind van de "groene-niets-aan-tegeven-route" staat onze Duits sprekende Russische gids Marina ons op te wachten en heette ons welkom in haar land. Zij zal ons, samen met de chauffeur Anton, in Moskou vergezellen.

Van het vliegveld naar het hotel in Moskou krijg je gelijk een eerste indruk van de stad. Veel grote grauwe gebouwen die gebruikt worden voor het huisvesten van de Moskouse bevolking. Ten tijde van Stalin en Lenin zijn al deze woonblokken gebouwd en er is nauwelijks comfort. Per etage is er één toilet en één douche voor alle bewoners van die etage.

Al gauw blijkt dat het verkeer in Moskou een heel gedoe is: de wegen zijn helemaal vol. Vaak rijd je van verkeerslicht naar verkeerslicht en tussendoor kan het behoorlijk vast zitten. Even vlug ergens heen is overdag onmogelijk. Op weg naar ons hotel zien we al een en ander van Moskou. Een gigantische stad met evenveel inwoners als heel Nederland: meer dan 15 miljoen.

Na een klein uurtje rijden komen we aan bij hotel Alpha. Een complex dat in 1980 voor de deelnemers aan de Olympische Spelen gebouwd is, en bestaat uit een Alfa, Gamma, Beta en Delta toren.
In het hotel konden we de eerste roebels al pinnen, en in een klein winkeltje vlakbij het hotel kochten we water in flessen. Het water uit de kraan is niet geschikt om te drinken. We hadden nog even tijd om ons op te frissen en toen was het inmiddels avond geworden en tijd voor het diner. Daarna bezochten we een optreden van het Moskouse koor Zlatoust van Mikhail Borodyansky. Voor de pauze werd muziek van Russische componisten a-capella gezongen. Na de pauze zongen zij Russische volksmuziek en waren de koorleden gekleed in prachtige traditionele kleding.