Onderweg vertelde Marie Thérèse het ene na het andere verhaal over Rusland. Teveel om hier te noemen. Over de Romanov´s, over Peter de Grote, over de politiek, over de Rusluie die van Vriezenveen/Twente naar Rusland (Kostroma) trokken, over Schermerhorn…
En ook deze dagen weer geregeld haar uitspraak… lieve mensen, even petje andersom zetten….
De Russische rijstijl is wederom onovertroffen. Wanneer het druk wordt maken de Russen, rechts door de modder en de kuilen, gewoon een extra rijbaan. Het maakt niet uit of dat een vrachtauto is, een Lada met vracht op de imperial of een luxe Mercedes. Tussen de kuilen is er ooit een asfaltweg geweest, maar daar is na de regens, extreme vorst en hitte en andere factoren niets meer van te merken.
Langs de hele weg is er geen enkel restaurant en het landschap bestaat voornamelijk uit dennenbossen, berken en gras. De dorpjes bestaan uit een tiental houten huisjes (datsja´s) die op instorten lijken te staan. De datsja's hebben soms prachtige detail houtwerkjes rond ramen en dakranden, en de planken zijn in afwisselende patronen aangebracht. Bij deze huisjes is geen riolering of waterleiding, als er een elektrische paal voor staat is er licht. Ze hebben vaak wel een kleine moestuin.
Een typisch straatbeeld: iedereen die kans ziet probeert iets bij te scharrelen. We zien geregeld Baboesjka’s met een emmertje aardappelen, bessen, een paar wortelen of gedroogde visjes langs de weg zitten om te verkopen. Maar ook mensen met verkoopwaar, variërend van porselein, of handdoeken of textiel. Deze mensen werken bijv. in een porselein fabriek en krijgen een deel van het loon in producten uitbetaald. Dit moeten ze dan maar zien te verkopen. Zo zie je meteen welke industrie in een bepaalde streek aanwezig is.
In Tserepovetsj hebben we overnacht in een communale woning dat "verbouwd " is tot hotel. Na 1917 werden de grote appartementen in kleine wooneenheden verdeeld met een gezamenlijke keuken, douche en toilet voor 5-10 gezinnen. Gevolg: weinig privacy, veel mensen namen hun eigen wc-bril mee naar het toilet. Per wooneenheid leefde dan 1 gezin, bestaande uit grootouders, ouders en kinderen.
En natuurlijk was er ook geen lift. Dus sommigen van ons (raad eens wie) moesten 7 trappen lopen met koffers en tassen. Alsof je in de jaren 50/60 was beland. Handdoeken en lakens tot op de draad versleten maar wel schoon. Heel apart en ook wel beklemmend. Het idee dat al die gezinnen uit deze woningen verjaagd waren onder valse beloftes van veel geld en een nieuw huis....
We hebben een rondje door de stad gelopen, inkopen gedaan voor onderweg en daarna nog even met z´n allen aan de borrel. "Moed indrinken" voor de volgende busreis.
De volgende dag kregen we te maken met een verkeersopstopping vanwege werkzaamheden aan de weg. Deze was nergens in de wijde omgeving van te voren aangekondigd dus zat er niets op dan te wachten tot de werkzaamheden klaar waren. Ons petje moest dus echt even andersom…. Maar gelukkig….onze chauffeur Anton kende deze omgeving en stelde voor om via een andere weg naar Sint Petersburg te rijden. Het was wel een gok omdat hij niet kon garanderen dat de andere weg begaanbaar zou zijn. Aangezien de werkzaamheden niet echt opschoten besloten we de gok maar te wagen. En het bleek een goede keus te zijn geweest, en zo kwamen we toch nog op tijd aan bij ons hotel.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten